Column: En nu?
De veehouderij zit in een onzekere periode. Niet zozeer bancair onzeker, maar sectoraal onzeker. Zaken als de Russische boycot en fosfaatplafond zijn de meest in het oog springende. De gevolgen hiervan zijn voor de middellang termijn nog zeker niet te overzien, maar we hebben nu wel met de gevolgen te maken.
De prijzen in de melkvee- en varkenshouderij zijn laag, het voer blijft (relatief) duur en de mest is dit voorjaar een (groot) probleem. Met name rondom mest is dit niet alleen het gevolg van een nat voorjaar en veranderende wetgeving, maar naar mijn smaak speelt sentiment hier ook een belangrijke rol. We laten ons met zijn allen gek maken doordat veel mensen in problemen denken, in plaats van in oplossingen. Dat de veehouderij een uitdaging heeft lijkt mij duidelijk, maar we moeten wel met beide benen op de grond blijven staan.
Wat mij de laatste tijd opvalt is een gebrek aan visie bij onze belangenbehartigers. In mijn optiek wordt er te gemakkelijk achter de politiek aangelopen en is men bang voor protestgroepen. Een duidelijke en goed onderbouwde eigen visie had zaken als beweiden bij melkvee anders kunnen doen uitkomen dan nu het geval is. Wat er achter de schermen gebeurt weet ik niet, simpel vanwege het feit dat de belangenbehartigers de sector onvoldoende informeren over wat men doet. Protesten organiseren lijkt mij niet de weg, maar een betere lobby lijkt mij zeer wenselijk. Ook kan de media veel beter ingezet worden om een tegenwicht te bieden.
Waarom houdt bovenstaande mij zo bezig? Simpelweg om het feit dat bovenstaande op 2 punten de sector dwars zit. Ten eerste is politieke onzekerheid niet gewenst. Het belemmert zowel de individuele bedrijven als de sector in het nemen van de juiste strategische beslissingen. Ten tweede omdat ik in de praktijk vaak tegenkom dat er bij financieringstechnische- en strategische advisering ook gebrek aan visie en daadkracht is. Het blijkt in de praktijk steeds maar weer dat zaken die politiek spelen voor financiers regelmatig reden zijn om financieringen te weigeren. Wordt er dan doorgevraagd om de reden van de afwijzing, dan blijkt heel vaak dat er best oplossingen mogelijk zijn, maar dat zowel ondernemer als adviseur niet goed weten hoe financiers denken en hoe je financiers kunt overtuigen. Naast dat de sector qua belangenbehartiging in mijn ogen nog veel kan winnen, geldt dit zelfde voor de advisering rondom financieringen. Ook hier is nog een wereld te winnen.
De afgelopen periode is maar weer eens gebleken dat financieringen die rendement technisch als haalbaar gepositioneerd worden, ook haalbaar blijken te zijn. Dit vaak ondanks eerdere afwijzingen door financiers (banken). Als ik deze afwijzingen voor mezelf eens analyseer, dan blijkt steeds dat communicatie en een vooringenomen houding (van zowel bank, klant als adviseur) het grootste deel van de afwijzingen veroorzaakt. Ik blijf dan ook bij mijn standpunt dat meer dan de helft van de afwijzingen onnodig cq onterecht is.
Er liggen dus kansen genoeg voor de sector, ook qua financiering. Alternatieven nemen steeds meer de plek in van de traditionele banken, al hebben we hier nog een hele uitdaging liggen. Grondfinanciering via crowdfunding loopt nog niet naar wens om maar iets te noemen. Maar dat hier kansen liggen is wel duidelijk. We gaan er voor!
Peter Hutten
One Finance Agro/Credion Agro